ஜோர்ஜ் டவுன் : “இலங்கையில் தமிழர்களின் எதிர்காலம்” என்ற தலைப்பில் பினாங்கு துணை முதல்வர் பேராசிரியர் டாக்டர் பி.இராமசாமி வெளியிட்டுள்ள அறிக்கையில் இலங்கையில் ஏற்பட்டிருக்கும் பிரச்சனைகளைத் தொடர்ந்து, அந்நாட்டில் பொதுவாக்கெடுப்பு நடத்த இதுவே தக்க தருணம் என அறைகூவல் விடுத்திருக்கிறார்.
பேராசிரியர் இராமசாமி வெளியிட்டிருக்கும் அறிக்கையின் முழு விவரம் வருமாறு:
கண்ணீர் துளித் தீவு, ஸ்ரீலங்கா அரசியல் சுதந்திரத்திற்குப் பின்னர் முன்னெப்போதும் இல்லாத வகையில் மிக மோசமான பொருளாதார, நிதி, சமூக மற்றும் அரசியல் நெருக்கடியை சந்தித்து வருவது தற்செயலானதா இல்லையா என்று எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.
நாட்டில் தங்களின் கதி என்ன என வீதிகளில் செல்லும் சாதாரண மக்கள் விரக்தியிலும் கண்ணீரிலும் தமது கோபத்தை வெளிப்படுத்தி வருகின்றனர்.
இலங்கையில் அண்மையில் ஏற்பட்ட பொருளாதார மற்றும் நிதி நெருக்கடி, பிரதமர் மஹிந்த ராஜபக்சே உள்ளிட்ட அமைச்சரவை உறுப்பினர்களின் இராஜினாமாவுக்கு வழிவகுத்தது.
13 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அந்நாட்டில் தமிழர்களுக்கு எதிரான போர் முடிவுக்கு வந்தது. மே 2009 இல், அரசாங்கப் படைகளுக்கும் விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இடையிலான முப்பதாண்டு உள்நாட்டுப் போர் பிந்தையவர்களின் தோல்வியுடன் முடிவுக்கு வந்தது.
இலங்கை ஆயுதப் படைகளின் இராணுவத் தாக்குதலால் வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் உள்ள ஒரு இலட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட தமிழர்கள் பெருமளவில் உயிரிழந்துள்ளனர்.
வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் உள்ள தமிழர்களின் பாரம்பரியப் பகுதிகள் இலங்கை அரசால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது.
சண்டை நிறுத்தப்பட்ட போதிலும் தமிழ் தேசியப் பிரச்சினையை அர்த்தமுள்ள வகையில் பேசுவதற்கான வாய்ப்புகள் இல்லை. போரின் முடிவு அமைதியைக் கொடுக்கவில்லை மாறாக, துன்பத்தையே தந்தது.இடம்பெயர்வுகள், தடுப்புக்காவல், தமிழர் நடமாட்டத்திற்கு விதிக்கப்பட்ட கட்டுப்பாடு, தமிழர் பகுதிகளில் இராணுவத்தின் அத்துமீறல், காணாமல் போனவர்கள் தொடர்பில் முழுமையான பொறுப்பு இல்லாமை மற்றும் மிக முக்கியமாக அரசாங்கம் வழங்குவதை மீறுதல் போன்ற வகையில் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர்.வற்றாத தமிழர் பிரச்சினைக்கு அமைதியான தீர்வு ஏற்படவில்லை.
ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் அனுசரணையில் செயற்பட்ட சர்வதேச மனித உரிமை அமைப்புக்கள், மனித உரிமைப் பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வுகாண வேண்டியதன் அவசியத்தை சிங்கள பௌத்த அரசாங்கத்திற்கு உணர்த்தத் தவறிவிட்டன.
சர்வதேச அளவில் கண்காணிக்கப்படும் வாக்கெடுப்பு என்ற கோரிக்கை கூட சர்வதேச சமூகத்தின் காதுகளில் விழுந்தது.
எவ்வாறாயினும், பயமுறுத்தும் இராஜபக்சே குடும்பத்தால் நடத்தப்படும் இலங்கை அரசாங்கம் பொருளாதார மற்றும் நிதி இயலாமையின் சொந்த முறைகேட்டின் கீழ் வீழ்ச்சியடைய பல நூற்றாண்டுகள் எடுக்கவில்லை, ஆனால் 13 ஆண்டுகள் மட்டுமே ஆனது.
அடிப்படையில், பொருளாதாரம் மற்றும் நிதி முறைகேடுகளுக்கு வழிவகுத்த ஊழல், இறுதியில் நாட்டின் இருப்புக்களை வியத்தகு முறையில் குறைக்க வழிவகுத்தது. எரிபொருள் மற்றும் உரங்கள் மற்றும் பிற அத்தியாவசிய இறக்குமதிகளுக்கு செலுத்த வெளிநாட்டு நாணயம் இல்லாமல் போனது.
விடுதலைப் புலிகளைத் தோற்கடித்த சிங்கள சமூகத்தின் அடையாளமான ராஜபக்சே குடும்பம், தாங்கள் ஏற்படுத்திய காயங்களின் வடுக்களின் கீழ் மண்டியிட்டது. கலவரங்களும் ஆர்ப்பாட்டங்களும் நாட்டையே ஸ்தம்பிக்க வைத்தது.
எரிபொருள் மற்றும் பிற அத்தியாவசியப் பொருட்களைப் பெற மக்கள் நீண்ட வரிசையில் நின்றனர்.
நினைத்துப் பார்க்க முடியாதது நடந்தது; ராஜபக்சே குடும்பம், ஒரு காலத்தில் சிங்களவர்களின் செல்லமாக இருந்தது, பெரும்பான்மை மக்களால், மிகவும் வெறுக்கப்படும் குடும்பமாக மாறியது, தற்போதைய பிரச்சனைகளுக்கு முதன்மையான ஆதாரமாகும்.
மஹிந்தவின் தம்பியான ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபக்ஷவை வெளியேறுமாறு வீதியில் இறங்கிய மக்கள் கோரிக்கை விடுத்துள்ளனர். நாட்டின் கிழக்குப் பகுதியான திரிகோணமலையில் இருக்கும் நாட்டில் தெரியாத இடத்தில் அடைத்துவைக்க மகிந்த இராணுவத்தால் அழைத்துச் செல்லப்பட்டார் என்பதை நான் புரிந்துகொள்கிறேன்.
இரணில் விக்ரமசிங்கேவை இடைக்காலப் பிரதமராக நியமித்தமை, இலங்கையர்களுக்கு அவர் மீது நம்பிக்கையில்லாத காரணத்தினால் ஒரு இடைநிறுத்த நடவடிக்கையாக இருக்கலாம்.
அத்தியாவசியப் பொருட்களின் தற்காலிக பற்றாக்குறையைப் போக்க இந்தியா மற்றும் சீனாவின் கடன் வரி நீட்டிப்பு மட்டும் போதுமானதாக இருக்காது.
சிங்கள பௌத்த மேலாதிக்கத்தின் கீழ் நாட்டை ஆட்சி செய்த அரசாங்கம் செய்த பெரும் தவறுகளை பொருளாதார மற்றும் நிதி நெருக்கடிகள் வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வந்துள்ளன.
இத்தகைய ஆட்சியில் தமிழர்கள் மற்றும் முஸ்லிம்கள் போன்ற சிறுபான்மை இனங்களுக்கு சலுகையில்லை. இவர்கள் சிறுபான்மையினர் அல்ல, ஆனால் மொத்த மக்கள் தொகையில் 25 சதவீதம் பேர் உள்ளனர்.
ராஜபக்சே குடும்பம் அடிப்படையில் நாட்டை வழிநடத்தியது, குடும்ப உறுப்பினர்கள் முக்கியமான அமைச்சுகள் மற்றும் நிறுவனங்களை கைப்பற்றினர்.
எல்.டி.டிக்கு எதிரான வெற்றிக்கு ராஜபக்சே குடும்பம் காரணம் என்று தவறாக நம்பப்பட்டது, அடிப்படையில் தமிழர்கள், அந்தக் குடும்பம் சவால்களிலிருந்து விடுபடுவதற்கான தவறான உணர்வை வளர்த்துக் கொண்டது.குடும்பத்தின் நட்சத்திர அந்தஸ்து சாதாரணமாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டது என்பதையும், நாட்டைக் கொள்ளையடிப்பது உட்பட அவர்கள் விரும்பியதைச் செய்யலாம் என்பதையும் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி நிரூபிக்க 13 ஆண்டுகள் ஆனது.
சாதாரண மக்களுக்கு குறுகிய நினைவுகள் இருப்பதில்லை, ஆனால் அத்தியாவசிய பொருட்கள் பற்றாக்குறையால் அவர்களின் இருப்பு அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகும் போது, ஒரு காலத்தில் ஹீரோக்கள் என்று போற்றப்பட்ட குடும்பத்திற்கு எதிராக செல்வதைத் தடுக்க எதுவும் இல்லை.
இலங்கை நெருக்கடிகள் தமிழ்த் தேசியப் பிரச்சினைக்கான அவசரத் தீர்வை வெளிக் கொண்டு வந்துள்ளன. தற்போதைய நெருக்கடிகள், ஜனநாயக மற்றும் சமத்துவ முறையிலான இன உறவுகளை நிர்வகித்தல் என்பது மீளவும் அரசியல் நிலைத்தன்மைக்கு இன்றியமையாத முன் நிபந்தனையாகத் தோன்றுவதை விளக்குகிறது.
தற்போதைய நெருக்கடிகளுக்கு சிங்கள-பௌத்த மேலாதிக்க மாதிரியே பெருமளவில் குற்றம் சாட்டப்படுவதால், பெரும்பான்மை சிறுபான்மைக் கொள்கையின் அடிப்படையில் அல்லாமல் இனங்களின் சமத்துவக் கருத்தை முன்னிறுத்தி ஒரு புதிய அரசாங்க மாதிரியை உருவாக்க வேண்டும்.
இவ்விவகாரத்தில், தமிழ்ப் பிரச்சினைக்கு அவசரமாகத் தீர்வு காணப்பட வேண்டும்.
பொதுவாக்கெடுப்பு என்பது சமூகத்தின் எதிர்காலத் திசையில் தமிழர்களின் கருத்தைக் கூறக்கூடிய முறையாக இருக்குமா என்பதை ஆராய முயற்சி செய்ய முடியுமா?
ஒரு பொது வாக்கெடுப்பு, தமிழர்கள் இலங்கையின் ஒரு பகுதியாக இருக்க விரும்புகிறீர்களா அல்லது புதிய அரசியல் அமைப்பிலிருந்து விலக விரும்புகிறீர்களா என்று கூற அனுமதிக்கலாம்.
வாக்கெடுப்புச் செயல்பாட்டில் மற்ற விருப்பங்கள் கிடைக்கப்பெறுவது போல் இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.
இந்தியா மற்றும் பிற வல்லரசுகளின் ஆதரவுடன் இந்த வாக்கெடுப்பை நடத்த ஐக்கிய நாடுகள் சபை ஒரு சிறந்த அமைப்பாக இருக்கும்.
மிக முக்கியமாக, நீண்டகாலமாக சுதந்திரமும் ஜனநாயகமும் தங்கள் சொந்த நாட்டில் மறுக்கப்பட்ட தமிழர்களுக்கு பொதுவாக்கெடுப்பு ஒரு ஜனநாயகத் தீர்வை வழங்கவல்லது.
