ஜூன் 6 – இஞ்சிக்கு “ஜிஞ்சிபெர் அபீசினாலே” என்று தாவரப் பெயர் உண்டு. `ஜிஞ்சர்’ என்று இதை ஆங்கிலத்தில் அழைப்பர். இஞ்சி “ஆர்த்ரகா” ஷ்ரிங்கவீரா, கடுபத்திரா என்று ஆயுர்வேதப் பெயர்களை உடையது. இஞ்சி உலர்ந்த பின் `சுக்கு’ என்ற பெயரில், அழைக்கப்படுகிறது. சுக்கை வடமொழியில் `ஒளஷதா’, `மஹா ஒளஷதா’, `விஷ்வ ஒளஷதா’ என்று உயர்வாக அழைப்பர்.
இஞ்சி வாந்தியை தடுக்க கூடியது. இன்றைக்கும் பேருந்து நிலையங்களில் “இஞ்சி முரபா” என்று இஞ்சியை பொடித்து சர்க்கரைப் பாகில் இட்டு விற்கப்படுவதைப் பார்க்கிறோம். சிலருக்கு பேருந்து பயணத்தின் போதோ, மலைப்பகுதியின் மீது ஏறும்போதோ இறங்கும் போதோ குமட்டலோடு வாந்தி ஏற்படுவது இயற்கை ஆகும்.
இப்படி வருகின்ற வாந்தியைத் தடுக்கும் எளிமையான, இனிமையான, பாதுகாப்பான மருந்து இஞ்சி ஆகும். மழலையர் முதல் முதியவர்வரை இது உபயோகப்படுத்தக் கூடியது.
இஞ்சியை உபயோகப்படுத்துவதால் இருமல், சளி, குமட்டல், வாந்தி, உடல் சூடு, வாய்வு, வயிற்று வலி, வாத, பித்தம், சிலேத்தும நோய்கள், செரிமானம் இன்மையால் ஏற்படுகின்ற வயிற்றுப் போக்கு ஆகிய துன்பங்களைப் போக்குவதோடு நன்கு பசியையும் தூண்டிவிடும்.
இஞ்சியைச் சாறெடுத்து தேனுடனோ அல்லது நீரிலிட்டு கொதிக்க வைத்து இனிப்பு சேர்த்து தேநீராகவோ எடுத்துக் கொள்வது எளிது. இஞ்சியை கற்ப மருந்தாகச் சொல்லியுள்ளனர். `கற்பம்` என்றால் நீண்ட ஆயுளைத் தரக்கூடியது என்று பொருளாகும்.
இஞ்சியைத் தோல் நீக்கிச் சுத்தப் படுத்தி கீற்றுகளாக நறுக்கி சுத்தமான தேனில் ஊற வைத்துக் கொண்டு அன்றாடம் காலையில் வெறும் வயிற்றில் சுமார் பத்து கிராம் அளவுக்கு சாப்பிட்டு வரும்போது நரை என்று சொல்லக்கூடிய தலைமுடி வெளுத்தல். திரை என்று சொல்லக் கூடிய தோல் சுருக்கம், மூப்பு என்று சொல்லக்கூடிய இயலாமை ஆகியவை நம்மை எளிதில் நெருங்காது.
மகோதரம் என்று சொல்லக் கூடிய பெருவயிற்று நோயில் இஞ்சிச் சாற்றை பத்து மி.லி.என்று தொடங்கி சிறிது சிறிதாக அதிகரித்துக் கொண்டே சென்று அன்றாடம் 25 மி.லி.வரை நோய் நீங்கும் வரை கொடுக்க பெருவயிறு, கனத்த வயிறு குணமாகும்.
இஞ்சி கொழுப்புச்சத்தை குறைக்க கூடியது. இதனால் ரத்த நாளங்களில் அடைப்பு ஏற்பட்டு இதயநோய், மாரடைப்பு போன்றவை வராமல் தடுக்க இயலும். இஞ்சியில் அடங்கியுள்ள “இஞ்சரால்”, ஷோகுவால் என்னும் வேதிப் பொருள்கள் வயிற்றில் ஏற்படும் அமிலச் சுரப்பை குறைக்கக் கூடியது. மூட்டு வலிகளுக்கும் இது மகத்தான பயன்தருவது.
